Naga

Huggybear's Stories

July 12-18 Edition

May 17, 2014

Saturday

Sometimes, the best things that happen in our lives come to us in the most unexpected ways. My original plan for today didn't happen. Instead, I got some of the things I've always wanted.

I went out of town today. I was going to Oslob, the southern tip of Cebu island after coming from Hagnaya all the way in the north last week. I went to the South Terminal bus station but I had to leave immediately because the crowd was draining away my energy. I decided to go instead to Talisay, a small town beside the sea, also in the south of the city, where I used to live. I told my friend there about my feeling burned out from city life. We decided to go to Naga, another town even further south. There I made a video, as I always do in my travels. But this one was different from all that came before.

Buko

(A Huggybear Movie)

May 18, 2014

Sunday

Text to my filmmaker friend CN

Di ba mahilig akong gumawa ng mga amateur short film? Nasa YouTube na yung tumatawid ako ng dagat sa Lapu Lapu at yung nagbiyahe ako papuntang Bogo sa dulong hilaga ng Cebu. Nandoon na rin ang "final director's" cut ko ng mga dalawa kong unang nagawa tungkol sa Cebu at sa Sudlon. Inaayos ko nang lahat kasi magsasara na ang OneTrueMedia, yung website na ginagamit ko sa pag-edit.

Sinamahan ko ang isang kaibigan ko kahapon. Ang nagawang kong video ay kakaiba. Walang kababalaghan o ano, pero eto yung pinakagusto ko sa lahat. Mayroon kasi siyang kaibigan sa Maynila na namatay at hinahanap niya ang mga kamag-anak. Nagpunta kami sa Naga, isang bayan sa malayong timog ng Cebu na mas malapit pa sa Dumaguete kaysa sa siyudad.

Umabot kami sa isang napakaliblib ng lugar. Halos gubat na siya. Isang milya yata ang layo ng pinakamalapit na kapitbahay. Mga matalik ko nang kaibigan yung mga kasama ko noon pang 2009. Sila ang mga kasama ko bahay noong bumaha ang buong Metro Manila dahil sa bagyong Ondoy. Nasa Paco kami noon, malapit sa Plaza Dilao sa Quirino. Nanonood sila ng DVD habang ako naman ay nagbabasa ng isang aklat mula kay Jack Canfield.

Gusto ko kasing gumawa ng video na parang pelikula, na may kwento at mga tauhan. Nagsimula yun trip-trip lang. Sabi ko dedma lang sila sa camera. Natural lang. Ang nakakagulat ay ang pagdating namin ng Naga. Ibang iba talaga ang ugali ng mga tao sa probinsya. Napakabait nila at walang kaplastikan. Hinayaan lang nila ako kumuha ng video. Ganun lang, parang wala. Kaya ayun, may pelikula na ako kahit paano.

Yung mga eksena na ako ang bida ay hindi ko na sinama. Kasama na rito yung hinahabol ko ang kalabaw. (Wala akong video nung ako naman ang hinahabol ng higanteng gansa sa Cabiao, Nueva Ecija noong teenager pa ako.) Yung mga kuha ko ay isasama ko sa koleksyon ko ng mga sarili kong videos na kasama yung sumasayaw ako sa Mandaue ilang buwan lang ang nakalipas.

May 18, 2014

7:32 p.m., Sunday

Text to my co-actor PD

Isang oras akong nag-hintay ng jeep kaninang madaling araw sa Carbon. Eto yung Divisoria ng Cebu.

Ang tagal bago nakasakay ako sa kanto kagabi. Halos isang oras bago may dumaang habal-habal kasi wala na tricycle. Tatlong sakay ako ng jeep kasi wala nang derecho papuntang siyudad nang ganung oras. Ginutom nga ako sa daan eh. Wala ako nahanap na goto or tapsilog man sa Carbon.

Alas-tres na ako nakauwi. Naaliw ako sa pag-edit ng pelikula natin. Mga alas-siyete na ako nakatulog pagkatapos mag-almusal ng pansit. Labing-dalawang oras akong tulog pagkatapos ng dalawang araw na gising. Hindi naman tuloy-tuloy kasi nagising ako mga tatlong beses pero sobrang antok kaya plakda agad. Nakabawi naman sa puyat at sa pagod sa biyahe at sa shooting natin kahapon sa Naga. Pero masaya ako. Yun ang mahalaga.

May 20 2014

Tuesday

Text to my best friend RG

Naranasan mo na ba yung dati parang puro itim at puti lang ang buhay at ngayon ay punong-puno na ng kulay?

Tulad nung kantang God Gave Me You. Dati, nung mag-isa pa lang siya, nakikita niya na ang isang basong tubig ay kalahati nang ubos.

Pero ngayon, umaapaw at umaagos na parang dalawang ilog. At lahat ng halaga ng buhay niya ay nasa harapan niya. Hindi pa niya alam iyon dati. Ngunit ngayon ay nakita na niya... 

God Gave Me You

Bryan White

"For every glass I saw, I saw half empty,

now it overflows like a river through my soul..."